NOVA ISTRAGA PROTIV ĆAMILA DURAKOVIĆA: Opasan kriminalac ili još opasniji svjedok?!

Zvornička policija procesuirala je Ćamila Durakovića da je 2016. godine kao načelnik opštine Srebrenica oštetio lokalni budžet za 2 440 maraka. Normalno, prijava je uslijedila po dokazima dostavljenim od administracije aktuelnog načelnika Mladena Grujičića. Problem proizilazi iz pitanja: da li je Duraković važan svjedok višemilionskog kriminala Grujičićeve ekipe, odnosno skandalozno pokradenih donacija Aleksandra Vučića? 

Iz današnjeg saopštenja PU Zvornik jasno proizilazi da je protiv Ćamila Durakovića podnesen izvještaj za krivično djelo "zloupotreba službenog položaja ili ovlaštenja". Iz policije tvrde da je Duraković u svojstvu predsjednika opštine 2016. godine oštetio budžet te lokalne zajednice za 2 440 KM. Navodno je računovodstvu naredio isplatu tog iznosa u vidu pozajmice jednom licu, pozajmice koja je u stvari bila akontacija na paušal, pa ko shvati o čemu je riječ - svaka mu čast.

No, bar po policijskim prijavama, Durakoviću to nije jedino kršenje zakona tokom načelnikovanja opštinom Srebrenica. U maju ove godine zvornička policija ga je procesuirala za više isplata poslova bez ugovora u periodu 2015. i 2016. godine, gdje ukupna pričinjena šteta premašuje 70 000 maraka. Znači kada je Duraković u pitanju govorimo o "ozbiljnom kriminalu", koji u obe prijave ne prelazi 73 000 maraka. 

Kompariranja radi Nenad Nešić kao direktor "Puteva RS" po arbitražnoj presudi isplaćuje "Prijedorputevima" preko 6,7 miliona maraka na ime  poslova obavljenih BEZ UGOVORA. Prema ovom i ovakvom primjeru u Republici Srpskoj postojanje ugovora za obavljene poslove nije obligatorno. I to je kao arbirat utvrdio Milan Tegeltija, vrh vrhova B-H pravosuđa, a za arbitriranje u tom sporu naplatio je 30 000 maraka.  

Tri arbitra u tom sporu naplatila su 90 000 maraka da bi legalizovali kriminal kojim je Republika Srpska oštećena za 6,7 miliona maraka u korist "Prijedorputeva", za stvarne i fiktivne poslove obavljene bez tendera i ugovora. Proizilazi da su Milan Tegeltija i arbitražni "jarani" za legalizaciju nesposrnog kriminala uzeli mnogo veći iznos od onoga za koji se tereti Duraković, a ukupna šteta je neuporedivo veća. 

Hajde da prijave protiv Durakovića prepustimo pravosuđu, odnosno prvotno tužilaštvu koje će odlučiti jesu li policijski izvještaji osnovani ili ne. No, moramo shvatiti kako izvorište ovih prijava treba tražiti u aktuelnoj administraciji srebreničke opštine, iliti predsjednika opštine i kandidata za istu funkciju na predstojećim izborima - Mladena Grujičića. Neko je policiji morao dostaviti dokumentaciju i podatke, zar ne?

Znači, nova administracija za četiri godine uspjela je protiv Ćamila Durakovića prikupiti "vrtoglavih" 73 000 maraka spornih transakcija preduzetih sa pozicije načelnika opštine. Vjerujte, kada bi iza svakog gradonačelnika ili načelnika opštine ostalo spornih par desetina hiljada maraka Bosna i Hercegovina bi po bogatstvu bila ispred Švajcarske. Kod nas veće iznose pokradu direktori vrtića ili muzeja. 

Duraković, po svemu sudeći nije naučio "osnovnu lekciju" upravljanja javnim prihodima, a koja kaže da dalje napreduju oni koji pokradu milione, a bužete oštete za desetine miliona. Tipovi poput aktuelnog načelnika Srebrenice i Durakovićevog ključnog progonitelja - Mladena Grujičića.

Nema potrebe pretjerano ponavljati opšteznane marifetluke Mladena Grujićića oko donacija za Srebrenicu dobijenih od Republike Srbije. Aleksandar Vučić je obećao i dao pare za otvaranje proizvodnih pogona u kojima je trebalo zaposliti 300 Srebreničana, a na šta se ova ujdurma svela?

Grujičić i njegova ekipa u Potočarima kupuju devastirane hale za nevjerovatnih 850 000 evra, a onda u adaptaciju ulažu i preostalih 150 000 evra. Samo, tih milion evra ili bezmalo dva miliona maraka nije utrošeno za pogon sa 300 radnika, nego u azil za pse. Sva priča se svela na nekakav azil za pse sa par zaposlenih radnika. Grujučiću su psi lutalice očigledno veći prioritet od građana.

No, ovim dolazimo do suštine današnje objave. Prema javno dostupnim podacima iste te hale vlasnik je nudio na prodaju Ćamilu Durakoviću za vrijeme njegovog mandata. Prvotna ponuda bila je 400 000 evra, da bi na kraju cijenu spustio na svega 200 000 evra. Sa te strane Duraković je svjedok koji može potvrditi da je Grujičić sporne objekte platio preko četiri puta više od iznosa za koji su mogli biti kupljeni. 

Postoje i drugi svjedoci opisanih pregovora, kao što su Desnica Radivojević ili Alija Tabaković, ali su njihova saznanja ipak posredne prirode. Duraković je direktni svjedok i sa te strane posebno opasan. Nije teško prepoznati matricu zataškavanja kriminala tako što policija za marginalne stvari procesuira ključne svjedoke. Nagledao se autor takvih stvari tokom policijske karijere, pa lako prepoznaje slične ujdurme.

Kada je u pitanju preplaćivanje spornih hala javnosti je već poznato da je prodavac od dobijenih 850 000 evra ubrzo u Srbiji vratio 120 000 evra, šta je podjeljeno između aktera tog kriminala. Načelnik Grujičić uzeo je 40 000 evra iz tog "povrata", a vrlo vjerovatno i mnogo veći iznos u direktnom dogovoru sa prodavcem. Samo, i tih 40 000 evra mita je više od onoga za šta ukupno terete Durakovića. 

Nisam Durakovićev "advokat" i nemam namjeru baviti se njegovim poslovima iz vremena načelnikovanja, ali moram ukazati kako postoji nekakav "red veličina" po kakvom se kao društvo trebamo ravnati. Na jednoj strani policija je fokusirana na "kriminal" kakav se po našim aršinima ima smatrati tričavim, a milionske pljačke narodnih dobara i to sa vrlo konkretnim dokazima "skupljaju prašinu" po ladicama organa krivičnog gonjenja. 

Najgore u svemu jeste činjenica da su srpske stranke oko Mladena Grujičića postigle dogovor u vidu zajedničkog "srpskog kandidata". "Nije važno što krade, ali on čuva Republiku Srpsku" je mantra po kojoj se glasači odavno ravnaju u ovom nesrećnom entitetu, dok političari to obilato koriste. Odatle proizilazi moja ozbiljna kritika ovdašnjoj opoziciji. Bitangama poput Mladena Grujičića je mjesto u zatvoru, a nikako na reizabranoj poziciji načelnika opštine. Oko takvih osoba i pojava ne može biti kompromisa, ili ostajemo na matrici da su svi političari isti.